Swiãti Florión (Florion z Lauriacum; ùr. 2. pòłowa III stolatégò w Ceti, ùm. 304) – wczasnochrześcëjańsczi mãczelnik i swiãti.

Swiãti Florión

Żëwòt świãtégò edicëjô

Ùrodzył sã kòl 250 rokù w Zeiselmauer (dôwni Ceti, Dolnô Austriô). Jegò żëcé przëpôdało na cząd przesladowań chrzescëjan. W młodim wiekù òstôł wezwóny do armii rzymsczégò cesarzaDioklecjana (284-305). Béł òrganizatorã i dowódcą ògniowich òddzałów, wchódającëch w skłôd armii Rzimsczégò Jimperium. W rokù 304 wstôwiôł sã za przesladowanyma chrześcëjańsczima legiónistama, za co òstôł skôzóny na smierc. 4 maja 304 r. nalôzł smierc mãczeńską w prądu rzéczi Enns (Anizy), na terenach dzysdniowi Górny Austrii, w môlowòscë Lauriacum (dzysô Lorch).

Cało Floriana nalazła gdowa Waleria. Nad jegò grobã pòstawióno kòscół i klôsztor òjców Benediktinów, a pòzdze klôsztór Kanoników laterańskich wd. regùły sw. Agùstina.

Patronizna edicëjô

Sw. Florión je patrónã warków pòwiązónëch z ògniã: ògniôrzów, hëtników, kòminarzów, garnkòwników, piekarzów. Je téż patrónã Górny Austrii kòl sw. Léópòlda i Linz, gdze rozwiniãté je hëtnictwò.

Ikònografiô edicëjô

W ikònografii przedstôwióny je nôczãscy w òbleczenkù rzymsczégò òficéra, ze statkã z wòdą do gaszeniô ògnia, abò gaszącégò òdżin.

Dzéń òbchòdów edicëjô

Jegò liturgiczné wspómnienié w katolëcczim Kòscele òbchôdô sã 4 maja. Prawòsławié wspòminô sw. Floriana 17 maja. W pòlsczim Kòscele mô rangã wspóminkù òbowiązkòwégò.

Bibliografiô edicëjô