|
''Cumùlonimbùs'' ('''Cb''') – kłãbiasto-bùrzowô chmùra – ôrt blómë, chtëren je wiôldżim, gãstim òbłôka, baro rozbùdowônym wertikalno, na sztôłt górë, wieżë, grziba abò wiôldżiégò kówadla. Mòże òn segac wësok w górã, nawetka do 20 km kòl Równika, a zaczënac sã 2-3 km nad zemią. Je to sparłączoné z tim, że òkòlim Równika cepłé lëft idzë chùtkò w górã i ropa chùtko przechòdô w chmùrë. W dole blóma te je cemnoszari, czasa granatni, zbùdowôny z kropów wòdë, a w górze biôłi, zbùdowôny z krisztalków lodu. Z nëch blómów w czas gromówczi w czernkù zemi a westrzódku idą łyskawice. Tedë pòwstaje téż bëstri wiater, robi są zerwańc a jisz mòże chilnąc deszcz, spasc sniég abò grôd. Nôczãscy deszcz nen, chòc je wiôldżi, jednakò chùtkò przechôdô. Grôd czasa je le wiôlgòscë zôrna grochù, ale mòże bëc téż wiôldżi jak kùrze jaja abò jisz wikszi. Cumulonimbusë nôczãsto bùdëją są czedë zëmny front nachôdô na cepłi òbéńda zëmi.
Cumulonimbus (Cb), chmura kłębiasta deszczowa – gęsta chmura rozbudowana pionowo na wysokość kilku lub kilkunastu kilometrów, niekiedy w kształcie wieży, o górnej powierzchni gładkiej, zakończonej kopulasto lub kalafiorowato (Cumulonimbus calvus, Cb cal) (calvus z łac. "łysy"), bądź w postaci bardziej rozbudowanej w piętrze wysokim (Cumulonimbus capillatus, Cb cap), przypominająca olbrzymie kowadło lub grzyb (incus – Cb cap in). Podstawa chmur tego rodzaju znajduje się na wysokości 2–3 km, natomiast górny ich pułap w strefie międzyzwrotnikowej może przekraczać 20 km. Złożone w dolnej części z kropel wody, a w górnej z kryształków lodu – są to chmury najbardziej rozbudowane w kierunku pionowym, dlatego zjawiska fizyczne w nich występujące są bardzo gwałtowne. Chmury tego rodzaju mogą być źródłem gwałtownych opadów deszczu, śniegu lub gradu, którym często towarzyszą wyładowania elektryczne (burze).
Cechą charakterystyczną tego rodzaju chmury jest występowanie silnego wiatru tuż przed rozpoczęciem opadu. Wiatr ten nosi nazwę szkwału i występuje w "przedniej części chmury".
W chmurach tego typu występują bardzo silne prądy wznoszące (jak i zstępujące). Ich prędkość może dochodzić nawet do kilkudziesięciu metrów na sekundę. Spotykane prędkości prądów wznoszących dochodzą do 10-15 m/s, a nawet do 25 m/s (w przypadku, gdy chmura jest dobrze rozwinięta). Z tego powodu mogą się wydawać interesujące dla szybowników. Ze względu jednak na swój często burzowy, turbulentny charakter, wykorzystanie ich w lotach szybowcowych jest bardzo niebezpieczne. Dzięki swoim niezwykłym właściwościom, w przeszłości chmury te były wykorzystywane przez szybowników do zdobywania dużych wysokości, jednak w chwili obecnej loty szybowcowe w chmurach Cumulonimbus są w Polsce zakazane.
|
