Cc

C, c – trzecô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, ùżiwónô prakticzno w kòżdim alfabéce na łacyńsczim spòdlim. Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë gamma

Przódë w łacëznie òznacziwała zwãk [k]. We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac regã jinëch zwãków, na przëmiôr [t͡s] (jak w kaszëbiznie), /t͡ʃ/, /d͡ʒ/. Czãsto wchodzy w skłôd digrafów (nôstarszim i nôbarżi rozkòscérzónym je digraf ch) abò je mòdifikòwónô diakriticznyma znakama (przikładã je m.jin. lëtra „ć”).

W kaszëbsczim alfabéce je piątą lëtrą[1].

Przëpisczi edicëjô

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115