Ee

E, e – piãtô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, brëkòwónô prakticzno w kòżdim alfabéce na łacyńsczim spòdlim. Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë Epsilon (E, ε) i fenicczi .

Nôczãscy òznôczô samòzwãk [e]. We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [e̞], [ɛ], [ə], [ɪ~i], [ɘ], [ʲe], [h].

W kaszëbsczim alfabéce je sódmą lëtrą[1].

Przëpisczi edicëjô

  1. Ùchwôlënk nr 7/RKJ/10 z dnia 06.07.2010 r. w sprawie szëkù kaszëbsczégò abécadła, „Biuletin Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka” 2010, s. 115