Wiodro - rozeszłoscë midzë wersjama

Pòzwë òpôdënków: deszcz, plësk, sniég, dôka, mżôwka, grôd, kùrzatwa, żłódz, rosa. Kaszëbi rozmjice nazéwają deszcze: mòrsczi, prëczk, mżeczk, krajewi, szlaga, plësk.

 

to są kapci wòdë, co wiszą w lëfce. Blónë mògą bëc: biôłé, czôrné, sniegòwé, drobné, grzmòtowé, wiatrowé, wełniané.

 

pòwstôwô z rësznotë lëftu. Mòże òn wiôc z wszelejaczich czerënków i zrozmajitą mòcą. Òd ti moc téż mòże zanôlegac jegò miono, mòże òn tedë bëc: dzëwi/niespodziewany/, głëchi/zapowiadający burzę/, krziżewi/przeciwny/, niegodziwi/silny/, prosti, procemny, sësznik, szôlińc, krãcëszk, zerwańc.

Wiodro je baro wôżné w żëcym człowieka. Òd niégò zanôlégò wiele robòtów i wëpòczink. Z pògòdą parłãczi sã nasze zdrowié i przëòdzéwk. Òd wiodra zanôlégô téż w wiôldżim dzélu nasze zdrowié. Zmianë pògòdë wpłiwają na to, jak człowiek sã czëje. Òsoblëwie stôri i schòrzałi lëdze baro òstro òdczuwają ji zmianë. Wiele chòrosców, jak to sã gôdô na Kaszëbach, pòwstôwô z „lëftu”. Nasze òbleczenié mòcno zanôlégô òd pògòdë.