Apòkrif - rozeszłoscë midzë wersjama

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
s
Linijô 5:
== Żëdzëzna i chrzescëjaństwò ==
Z puńktu widzeniô żëdzëznë i chrzescëjaństwa apòkrifama zwano pisma, chtërné nie òstałë przëjãté do kanonu swiãtëch pism, abò bëti jakbë w pewny procëmnoce do kanonu. W ti mësle dobierô sã téż słowò ''pseudoepigraf''.
We wczasnym chrzescëjaństwie i to w jegò nôwczasniészim cządze piśmiennëmpismiennëm, tegò órtù ksãdzi òstałë òdrzuconé, bò ùznano, że nie òstałë òne napisôné prosto pòd cëskã [[Swiãti Dëch|Swiãtégò Dëcha]]. Rozeznanié, jaczim czierowano sã przë òdrzuceniu tegò órtù pism bëłë m.in.:
* niegwësné pòchòdzenié tegò tekstu, a przez to nierãczonégò przekazu òd apòstoła – ùcznia Jezësa;
* niezgòdnosc doktrinalnô z òglowéma wskôzama wiarë, przë czim nie chòdzëło tu leno ò fùl niezgòdnosc, le ò wątplëwé sfòrmulowania czë teorëje zawarté w dané ksãdze czë pismie;
* synkretëzm religijny zawarti w zamkłoscë danégò pisma;
* wątczi mitologòwé abò prosto wësniti zamkłi w tekścietekscie.
[[Kanón]] swiãtëch ksąg w żëdzëznie òpisano kòl kùńca I s.n.e. w Jamni (Jawne). Do swiãtëch ksąg zarechòwóno te, chtërne bëłë spisané pò hebrajsku lub aramejsku – to j 39 ksiąg. Òdcëskano tekstë grecczé (przede wszëtczim [[Septuaginta|Septuagintã]]) i jinszé òpisując je mianem pism bùtnowéch (ha-chiconim). Tak pòwstôł tzw. [[kanón hebrajsczi]], chtëren objimôł miészą lëczbã ksąg niż [[Septuaginta]] (chtërna zawierô 46 ksąg), na chtërnej òparło sã chrzescëjaństwò.
Nie je mòżlëwé ùgòdzenié pełné lëstë ksąg apòkrificznëch.Dzysdnia uwôżô sã, że apòkrifama Starégò Testameńtu je ok. 60 pism, a Nowégò Testameńtu bëlno wicy i nie je mòżlëwé ùgòdzené nawetka przëblëżoné lëczbë wszëtczich niekanónicznëch pism Nowégò Testameńtu.
Linijô 15:
 
== Apòkrifë (pseudoepigrafë) Stôrégò Testameńtu ==
Apòkrifë të są wëdbą leno żëdowscziégò òkòlégò, le nie blós palestinsczégò – wiele z nich pòwstało w òkòlim diaspòrë babilońsczié, antiocheńsczié czë aleksandrëjsczié. Nawlekają òne do ksąg kanónicznëch Stôrégò Testameńtu, ùchôdają czãsto za samobëtné ksãdzi świãteswiãte, abò za rozszérzenié jich kanónicznëch równoznaczënów. Wikszosc z nich pòwstała w czasu òd [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do kùńca [[I wiek|I w. n.e.]]
Wikszosc apòkrëfów stôrotestameńtalnëch dożdaała do naszëch czasów dziãka wczesnochrzescëjańsczim pisôrzóm. Westrzód apòkrëfów stôrotestameńtalnëch wëapartniô sã trzë dërżeniowi grupë:
 
Linijô 82:
*** òpòwiôdania o dzectwie Jezësa (gnostyckô);
*** [[Protoewanieliô Jakùba]]
** jiszé ewanielie pòświãconépòswiãconé Jezësowi:
*** [[Ewanieliô Barnabë]];
*** [[Ewanieliô Egerton]] (Papirus Egerton);
Linijô 125:
** [[Lëst Kòrintian do Pawła]];
** [[3. Lëst do Kòrintian]]
** [[Korespondencja śwsw. Pawła z Seneką]] (14 listów);
** [[Lëst Polikarpa do Kòscoła w Filippi]].