Eùgeniusz Gòłąbk - rozeszłoscë midzë wersjama

'''Eùgeniusz Gòłąbk''' (ùr. [[26 zélnika]] [[1949]] rokù w Gduńskù[[Gduńsk]]ù-Òsowi, òd czilenôsce lat mieszkô we Chwaszczënie. Z zawòdu technik - elektrik, z pasji pisôrz kaszëbsczi i znôwca kaszëbiznë. Mô szeroczi kréz zajinteresowaniów, m.jin. historiô, lëteratura, mùzyka. Je autorã czile ksążków kaszëbsczich, m.jin. "Rozmówków pòlskò-kaszëbsczich" (wëdónëch w 1992 r.), „Wskôzów kaszëbsczégò pisënkù” (1997), "Kaszëbsczégò słowôrza normatiwnégò" (2005). Przetłómacził na jãzëk kaszëbsczi "Swiãté Pismiona Nowégò Testamentu" (wédóné w 1993r.), "Psalmë" (1999), a téż fragmentë ksãgów Stôrégò Testamentu, jaczé weszłë w skłôd lekcjónôrza "To je Słowò Bòżé" (2007), zbioru czëtaniów mszalnëch na niedzele i swiãta òbczas rokù, jaczégò E. Gòłąbk je autorã. Z lekcjónarza kòrzëstają ùczãstnicë corôz to barżi pòpùlarnëch msziMszi swiãtich z liturgią w [[kaszëbsczi jãzëk|jãzëkù kaszëbsczim]].

E. Gòłąbk wespółrobił z E. Prëczkòwsczim w twòrzenim mòdlëtewnika "Më trzimómë z Bògã" (1998). Zajimôł sã téż redakcją ksążków kaszëbskòjãzëcznëch, m.jin. B. Jażdżewsczégò "Wspòmnienia kaszëbsczégò gbùra" (1999) i tegòż autora "Jôrmark w BòżeszkachBòrzeszkach" (2003), H. Derdowsczégò „Ò panu Czôrlińsczim, co do Pùcka pò séce jachôł (2007), H. Hewelta „Nie òdéńdã bez pòżegnaniô” (1996), J. Bertélczi „Pielgrzymki morskie” (1999), A. Chrabkòwsczégò „Jak jô bëł bògati” (2007). Przez wiele lat (w latach 1980.-90.) pisywôł pò kaszëbskù do czasopisma „Pomerania” (felietóne “Przëscyganié czasu”), redagòwôł téż biuletin ZG ZK-P “Wid”. Béł téż dzejôrzã Kaszëbskò - Pòmòrsczégò Zrzeszeniô. Je téż muzykańtã-amatorã, graje na czile jinstrumentach, m. jin. saksofonie, trąbie, gitarze basowi, a téż na jinstrumentach klawiszowich.

W zélnikù 2010 r. ùkôzała sã òbszernô ksążka E. Gołąbka pt. „Dzieje''Dzieje okolic Gdańska i Gdyni”Gdyni''. Jak wskôzywô titel, opisóné są w ni dzeje miescowòsców, jaczé leżą w pòbleżim Trójmiasta, na terenie òbjãtim szeroczim łãkã òd Chilonii, pò òkolé [[Kartuzë|Kartuz]] i jaż do Pruszcza Gduńsczégò – z pòminiãcym starszi, zwiarti zabùdowë Gduńska, Wrzeszcza, Òléwë, Sopòtu[[Sopòt]]u i Gdini. Jinfòrmacje, jaczé nalazłë sã w ti ksążce pòchòdzą w czãscë òd nôstarszich mieszkańców òpisywónëch miescowòsców, a téż z òprôcôwaniów historycznëch: W. Heidna (1965 r.) – kartësczi kréz, F. Schulza (1907 r.) – wejrowsczi kréz, J. Muhla (1938 r.) – dôwny kréz „Wyżyny''Wyżyny Gdańskie”Gdański'' (autorów niemiecczich) i z mònumentalnégò „Słownika''Słownika geograficznego Królestwa Polskiego“Polskiego'' S. Arnolda i ks. Fankidejsczégò.