Bernat Sëchta - rozeszłoscë midzë wersjama

'''Bernat Zëchta (Sëchta)''' (pl: Bernard Sychta) (ùr. [[1907]] w [[Pùzdrowò|Pùzdrowie]]) - ksądz, etnograf, słowôrznik, [[Kaszëbistika|kaszëbista]]. Ùrobił scenowi dokôzë historiczné, np. Gwiôzdka ze [[Gduńsk|Gduńska]] (1930, 1938) i Spiącé wòjskò (1937) czë òbëczajné: Hanka są żeni (1937) ë Dzéwczã i miedza (1938). Wôżny je jegò ''Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej t. I-VII, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk'' 1967-76.[http://books.google.pl/books?id=mi1IAAAAIAAJ&hl=pl&source=gbs_similarbooks] Ten słowôrz gwar kaszëbsczich òbjimô tekstë ò roscëznie i zwierzëznie czë demónach (np. [[Pólnica]]), czarzënowé, ò pòwstôwaniu swiata (ajtiologiczné) ë ò „swiece na òpak”. Są w nim téż pòdaniô historiczné (np. o spiącëch ricerzach), nôtërné (np. ò maniewidach, krôsniãtach, mòrach, [[Stolem|stolemach]]), demónologòwé (np. ò diôbłach), ò czarownicach i farmazónach itd. Słowôrz Zëchtë òbjimô m.jin. 8 tës. gôdk i 4 tës. frazeologizmów, wiele tekstów piesni, òpòwiescy, anegdotów, a téż tãgódk. To béł ''doctor honoris causa'' [[Gduńsczi Ùniwersytet|Gduńsczégò Ùniwersytetu]]. Òn ùmarł w [[1982]] rokù w [[Gduńsk|Gduńskù]], a pòchòwóny je w [[Pelplin|Pelplinie]].