Alojzy Nôgel - rozeszłoscë midzë wersjama

'''Alojzy Nôgel''' (ùr. 1930 w [[Czelno|Czelnie]] - ùm. 1998 w [[Gdiniô|Gdini]]) - je wôżnym kaszëbsczim pòetą i prozajikiem, chtëren debiutowôł w 1953. Òn béł sënã krôwca i w latach 1937-1939 chòdzył do pòlsczi szkòłë, a w latach 1940-1944 do miemiecczi. W 1943 ùmarła mù matka, a w 1945 òjc. Òn ùsadzył wiele wiérzt w zbiérkach: "Procem nocë" (1970), "Cassubia fidelis" (1971), "Astrë" (1975), "Otemknij dwiérze" (1992) i jin. Ùrobiôł téż prozã dlô dzôtk<ref>Współczesna literatura kaszubska 1945 - 1980, ISBN 8320537495 [http://books.google.de/books?ei=Zc5xT5bRMNPT4QTY7ISfDw&hl=pl&id=CsMYAAAAMAAJ&dq=drze%C5%BCd%C5%BCon&q=nagel#search_anchor]</ref>: "Nënka Roda ë ji dzôtczi" (1977); "Dzéwczę i krôsnięta" (1988); "Cëdowny wzérnik" (1979). Ùznôwôł cësk [[Bernard Zëchta|Zëchtë]], prozë [[Aleksander Majkòwsczi|Majkòwsczégò]] i felietónów [[Aleksander Labùda|Labùdë]]. TolmacziłTołmacził z: biôłorësczégò, [[miemiecczi jãzëk|miemiecczégò]] i łotewsczégò. Czãsto dolmaczony na: [[Biôłorusczi jãzëk|biôłorusczi]], bretońsczi, łotewsczi, miemiecczi, [[Czesczi jãzëk|czesczi]] i [[Sloweńsczi jãzëk|sloweńsczi]]. Jegò "Zarzekłé kamë" ze zbiérkù "Cëdowny wzérnik" są kaszëbsczim tekstã w ksążce A. F. Majewicza ''Języki świata i ich klasyfikowanie, PWN Warszawa, 1989''. Do niegò pisôł profesor [[Aleksandr Dulichenko]]. Òn pò latach ùznôwôł kaszëbiznã za jeden ze słowiańsczich jãzëków, a ùtwórców dzelił na kaszëbsczich (np. [[Jan Trepczik]]) i niekaszëbsczich (np. [[Lech Bądkòwsczi]]). Czile jegò wiérztów muzyczno òbrobilë H. Jabłońsczi i Juliusz Łuciuk ("Kaszëbë"). Òn przetołmacził na kaszëbsczi kòlãdã "[[Cëchô noc]]", a też krótczi fragment Nowégò Testamentu (wédóny w 1973 rokù).