Krëpë - rozeszłoscë midzë wersjama

 

== Historiô ==

Òd wieków ùżiwóné jakò jeden z pòdstawòwëch składników kùlinarnëch na swiecie. Òd kùńca XVI wiekù krëpë ùchòdzałë w pòlsczi kùchni za primitwną jôdã, chtërną żëwilë sã główno lëdzë bidny i chòri.<ref>Aleksandra Chomicz, Alina Stradecka: ''Kasze. Pożywne źródło witamin''. Świat Książki, 2014, s. 5.</ref> W rokù 1610 Szymón Syreńsczi, zanotowôł w Zélnikù ''Lëdze stôrégò wiekù pùczi chleba nie ùżiwalë, grysu z jãczmiénia òtłùszczonégò, samòszé i pszéńcë ùżiwôlë, pòtemù za znajomòscą chleba òpùscëlë tã pòtrawã, dlô chòrëch ją doktoróm òstawiwszë, chtërną  pòtemù  kaszywã i kaszą nazwóno''. Markiz de Beauplan w swòjim òpisenkù wschòdniëch pòłaców Małopòlsczi<ref>Eryk Lasota, Wilhelm Beauplan: ''Opis Ukrainy''. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972</ref>pòstrzód pòtrawów prostégò rusczégò lëdu wëlicziwô: pierodzi, plińcë z bùkwitu, kapùstã pòdôwóną ze szpiekã, groch, klusczi i krëpë. W rokù 1682 Stanisłôw Czerniecczi, kùchôrz wòjewòdë krakowsczégò w dzele ''Compendium ferculorum'' pòstrzód 333 receptów  wëmiéniô blós jeden co wëzwëskùje krëpë, je to brejka ùgòtowónô na mlékù z dodôwkã  jaja, rodzynków i cynamònu, na kùńcu ùpiekłô w piekarnikù. Na przëgrańczu pòlskò-rusczim jadło sã ''kaszã (krëpë) jãczmianną, ówsną i òrkiszową, bùkwitny chãtno sã  nie jôdało.''<ref>Oskar Kolberg. Sanockie-krośnieńskie str. 85</ref>