Bernat Sëchta - rozeszłoscë midzë wersjama

'''Bernat Zëchta (Sëchta)''' ([[Pòlsczi jãzëk|pol.]] Bernard Sychta; ùr. [[21 strumiannikastrëmiannika]] [[1907]] w [[Pùzdrowò|Pùzdrowie]], ùm. [[25 lëstopadnika]] [[1982]] w [[Gduńsk]]ù) – ksądz, etnograf, słowôrznik, [[Kaszëbistika|kaszëbista]]. Ùsôdzca scenowich dokazów – historicznëch, np. ''[[Gwiôzdka ze Gduńska]]'' (1930, 1938) i ''[[Spiącé wòjskò]]'' (''Spiącé uejskue: dramat kaszubski w czterech odsłonach'', 1937), i òbëczajnëch: ''[[Hanka sã żeni]]'' (1937) ë ''[[Dzéwczã i miedza]]'' (1938). Wôżny je jegò ''[[Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej]]''<ref>[https://books.google.pl/books?q=editions:STANFORD36105015051605&id=mi1IAAAAIAAJ&hl=pl Bernard Sychta, ''Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej'', t. I-VII, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk'' 1967-76.]</ref>. Ten słowôrz gwar kaszëbsczich òbjimô tekstë ò roscëznie i zwierzëznie czë demónach (np. [[Pólnica]]), czarzënowé, ò pòwstôwaniu swiata (ajtiologiczné) ë ò „swiece na òpak”. Są w nim téż pòdaniô historiczné (np. o spiącëch ricerzach), nôtërné (np. ò [[maniewid]]ach, krôsniãtach, mòrach, [[stolem]]ach), demónologòwé (np. ò diôbłach), ò czarownicach i farmazónach itd. Słowôrz Zëchtë òbjimô m.jin. 8 tës. gôdk i 4 tës. frazeologizmów, wiele tekstów piesni, òpòwiescy, anegdotów, a téż tãgódk. To béł ''doctor honoris causa'' [[Gduńsczi Ùniwersytet|Gduńsczégò Ùniwersytetu]]. Òn ùmarł w [[1982]] rokù w [[Gduńsk]]ù, a pòchòwóny je w [[Pelplin]]ie.

[[Kategòrëjô:Kaszëbsczi runicëpisarze]]