Kònstantin Dominik - rozeszłoscë midzë wersjama

Usunięta treść Dodana treść
...; grzéch je przëczëną tegò, że żeniałi lëdze przeklënają tã chwilã, czedë przed wôłtôrzã pòdelë sobie rãce i przërzeklë sobie wiérnotã jaż do smiercy.
Zmiana wczasniészi edicëji
Linijô 2:
[[File:Gdańsk Targ Sienny 5 (tablica).JPG|thumb|350px|Tôblëca w [[Gduńsk]]ù (...) Domôkòwi na wdôr Kaszëbi ...]]
'''Kònstantin Dominik''' (''Konstantyn Dominik'') - ùr. [[7 lëstopadnika]] [[1870]] w [[Gniéżdżewò|Gniéżdżewie]] - ùm. [[7 strëmiannika]] [[1942]] we [[Gduńsk|Gduńskù]]. W młodich latach rósł na pòbòżnégò człowieka. Dzãka pòmòcë wùja - ksãdza Jakùba Derca - mógł w 1883 rokù wstãpic do [[Collegium Marianum]], szkòłë w [[Pelplin]]ie. Pò ji skùńczenim ùcził sã dali w Chełmnie, gdze w 1893 rokù zdôł egzamin dozdrzelałotë. Ùcził sã baro dobrze i tak mógł zacząc sztudérowanié w Dëchòwny Seminarëji w Pelplinie. Tùwò pò pôrã latach dożdôł sã ksãżëch swiãceniów, chtërne przëjimnął [[25 strëmiannika]] 1897. Jakno ksądz béł nôprzód we Gduńskù-Òruni, a pózni w Chełmnie. W 1911 rokù òstôł òjcã dëchòwnym pelplińsczi seminarëji ë ji wicerektorã, a latach 1920-1932 béł rektorã. Òn ju za młoda béł słôwny z prawòscë i swiãtoscë. Òd 1928 rokù béł biskùpã sufraganã diecezji chełmińsczi. Jakno biskùp w 1931 rokù béł w [[Sjónowò|Sjónowie]] i [[Kartuzë|Kartuzach]]. Ùmarł w ùdbie swiãtoscë 1942 rokù we [[Gduńsk|Gduńskù]], gdze w [[II swiatowi wòjnie]] wëwiozle gò Miemcë. Pò sétmë latach cało biskùpa bëło przeniosłé do [[Pelplin]]a. Tam jegò grób je òbjimniãti wiôlgą tczą. Za żëcégò miôł òn w sobie wiôlgą pòkòrã. Nie gònił za achtniącém i pòczestnotą, a z wszëtczima lëdzama òbchòdôł sã tak samò. Czej szło ò wiarã stojôł mòckò za prôwdzëwą nôùką Kòscoła. Òsoblëwie wiele dzyrzkòscë mùszôł pòkazac òbczôs wòjnë, czej Miemcë òd 1939 rokù nie dôwelë Mù pòkù. Wiele Kaszëbów mòdli są ò jak nôchùtszé wëniesenié Słëdżi Bòżégò Kònstantina Dominika na wôłtôrze. Tak je òsoblëwie w [[Gdiniô|Gdini]], [[Gduńsk|Gduńskù]], [[Kartuzë|Kartuzach]], [[Bëtowò|Bëtowie]], [[Żukòwò|Żukòwie]], [[Réda|Rédze]], [[Swôrzewò|Swôrzewie]] i [[Kòlbùdë|Kòlbùdach]].
 
Biskùp Dominik nigdë nie zabôcził ò swòjim kaszëbsczim pòchòdzënkù. Òn przë kòżdi leżnoscë gôdôł pò [[kaszëbsczi jãzëk|kaszëbskù]]<ref>Ormiński, H., Sługa Boży Ksiądz Biskup Konstantyn Dominik, Kartuzy 1986, s. 257</ref>.
 
Òn uznôł, że:
*Òn uznôł "Jô jem dlô nieba - niebò dlô mie; bò tam dësza naléze to do czegò na swiece wiedno zgrôwô - szczescé.
*...; grzéch je przëczëną tegò, że żeniałi lëdze przeklënają tã chwilã, czedë przed wôłtôrzã pòdelë sobie rãce i przërzeklë sobie wiérnotã jaż do smiercy."
 
===Dopisënczi===