Bernat Sëchta
Bernat Zëchta (Sëchta) (pol. Bernard Sychta; ùr. 21 strëmiannika 1907 w Pùzdrowie, ùm. 25 lëstopadnika 1982 w Gduńskù) – ksądz, etnograf, słowôrznik, kaszëbista. Ùsôdzca scenowich dokazów – historicznëch, np. Gwiôzdka ze Gduńska (1930, 1938) i Spiącé wòjskò (Spiącé uejskue: dramat kaszubski w czterech odsłonach, 1937), i òbëczajnëch: Hanka sã żeni (1937) ë Dzéwczã i miedza (1938). Wôżny je jegò Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej[1]. Ten słowôrz gwar kaszëbsczich òbjimô tekstë ò roscëznie i zwierzëznie czë demónach (np. Pólnica), czarzënowé, ò pòwstôwaniu swiata (ajtiologiczné) ë ò „swiece na òpak”. Są w nim téż pòdaniô historiczné (np. o spiącëch ricerzach), nôtërné (np. ò maniewidach, krôsniãtach, mòrach, stolemach), demónologòwé (np. ò diôbłach), ò czarownicach i farmazónach itd. Słowôrz Zëchtë òbjimô m.jin. 8 tës. gôdk i 4 tës. frazeologizmów, wiele tekstów piesni, òpòwiescy, anegdotów, a téż tãgódk. To béł doctor honoris causa Gduńsczégò Ùniwersytetu. Òn ùmarł w 1982 rokù w Gduńskù, a pòchòwóny je w Pelplinie.
W centróm Serakòjc je òd 2015 rokù jegò widzałô szlachòta.
Lëteratura
edicëjô- J. Borzyszkowski, J. Mordawski, J. Treder: Historia, geografia, język i piśmiennictwo Kaszubów; J. Bòrzëszkòwsczi, J. Mòrdawsczi, J. Tréder: Historia, geògrafia, jãzëk i pismienizna Kaszëbów; pòd red. Jana Mòrdawsczégò, tołmaczënk Jerzi Tréder, Wëdowizna M. Rôżok przë wespółrobòce z Institutã Kaszëbsczim, Gduńsk 1999, ISBN 83-86608-65-X.
- F. Neureiter: Geschichte der kaschubischen Literatur : Versuch einer zusammenfassenden Darstellung, 2. verb. u. erw. Auflage, Sagner, München 1991, ISBN 3876904889.
- F. Neureiter: Historia literatury kaszubskiej : próba zarysu, przełożyła Maria Boduszyńska-Borowikowa ; wstępem opatrzył Tadeusz Bolduan, Gdańsk : Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, Oddział Miejski, 1982, ISBN 8300002561.