Lewino

	Lewino
Wòjewództwò	pòmòrsczé
Kréz	wejrowsczi
Gmina	Lëniô
Szôłtëstwò	Lewino
Szôłtës	Kadzmiérz Bladowsczi
Pòłożenié	54° 26' N; 18° 05' E
Lëdztwò ; - lëczba lëdzy	; 290 ;
Czérënkòwi numer; (do 2005)	58
Pòcztowi kòd	84-223 Lëniô
Registracëjowé tôflë	GWE
	Internetowô starna wsë
	Pòłożenié na kôrce Pòlsczi ; Lewino

Lewino (pl. Lewino) - wies w pôłniowò-wschòdnym dzélu gminë Lëniô, dôwny zemsczi majątk i rodowé gniôzdo Brochòwicz-Lewińsczich. Terôczas gbùrskô wies.

Historiô

Lewino je nôstôrszą wsą w gminie Lëniô. We wczasnëch strzédnëch stalatach béł tuwò òbrónny gardzëk. Ò znaczenim negò Lewina zdôwają sã swiôdczëc leżącé krótkò wsë grobnice z 11. stalatégò. Pierszé historëczné wiadło ò Lewinie zapisóné òstało w dokùmeńtach w 1282 rokù. W krziżacczich czasach wies skłôda sã z 2 dzélów - ricersczégò dobra i gruńtów słëchającëch do klôsztoru norbertanków z Żukòwa. W kùńcu 16. stalatégò Lewino bëło ju czësto szlachecczé, a do majątkù słëchałë pùstczi Rosochë, dze bëła karczma, młin w Ząblewie, a téż fòlwark Léòbòra, dze fùnksnérowa hëta szkła. W 1781 rokù w Lewinie mieszkało 89 sztëk lëdzy, z czegò 76 sztëk bëło katolëkama, a 13 ewanielikama. W kùńcu 19. stalatégò lewińsczi majątk słëchôł do familie Détlów, miôł 669 mòrgów i szpecjalizowôł sã w chòwie bëdła.

Czekawinczi

Kùrhanë kòle Lewina

Kòl Lewina (w lasach Léòbòrë) je grëpa wczasnostrzédnowiecznëch grobniców datowónëch na 11. s., z centralno ùsëpóną stolemną grobnicą, jakô krëje bënë se szczątczi wòjownika (bòdôj wikińsczégò jarla). Òbiektë òstałë archeologiczno zbadérowóné w latach 2005-2008.

W Lewinie stoji szlachòta Pikóna - Dëcha ze szlachù "Pòczuj Kaszëbsczégò Dëcha" w gminie Lëniô.

Bùtnowé lënczi

	Gmina Lëniô
	Sëdzba wëszëznów gminë: Lëniô Szôłtëstwa: Kãtrzëno \| Kòbëlôsz-Pòtãgòwò \| Lewinkò \| Lewino \| Miłoszewò \| Niepòczołejce Òsek \| Pòbłocé \| Smażëno \| Strzépcz \| Tłuczewò \| Zakrzewò