Sakrameńt
Sakrameńt (z łacyńsczégò sacramentum) – w chrzescëjaństwie religijny òbrzãd, traktowóny jakò widzalny znak Bòsczi łasczi, ùstanowióny – jak ùwôżają wëznawcowie – przez Christusa.
Sakrameńtë wprowôdzelë stãpniowò, razã ze zmòcniwanim chrzescëjańsczi kòscelny òrganizacje. Na zôczątkù chrzescëjańsczi kòscół ùznôwôł leno dwa sakrameńtë: chrzest i swiãtą kòmóniã, temù że le ò nich bezpòstrzédno wspòminô sã w ewanieliach. Pòòstałi dzél sakrameńtów pòjawił sã w chrzescëjańsczi nôùczi pózni.
W rzëmskòkatolëcczim Kòscele nôùka ò sétmë sakrameńtach bëła ùgòdzonô na sobòrach jakò dogmat – nôprzód na drëdżim lyonsczim sobòrze w 1274, a za régą na sobòrze we Florencji w 1439. Do negò karna słëchają taczé sakrameńtë, jak:
- Chrzest;
- Bierzmòwanié;
- Swiãtô Kòmóniô;
- Pòkùta;
- Namaszczenié chòrëch;
- Ksãżestwò;
- Małżeństwò.
Prawòsławné naùczanié, pòdobno jak katolëcczé, wëmieniwô na òglë sétmë sakrameńtów, ale nie je to w ti wierze dogmatã.
Protestancëzna je baro zróżnicowónô żle to jidze ò rozmienié pòjãcô sakrameńtu. Lëtërstwò ùznôwô dwa sakrameńtë: chrzest (ùdzeliwóny je dzecóm) i swiãtą kòmóniã. Nôprzód Luter ùwôżôł, że sakrameńtë są trzë (òkróm nëch dwùch jesz spòwiédz).