|
==Wëzdrzatk==
Ptoch je szlank i mô dłudżi ògón.Jégò pióra są czôrny i biôłi.Òena je miészi òd ònóka chtërën mô dłekszé ògón.Dzob i nodżi mô czôrny. Je kąsk miészi jak warna, prawie taczi jak gòłąbk. Dłùgòta cała ok. 40–48 cm, w tym dłùgòta ògòna: ok. 20–30 cm,rozłożenié skrzidłów ok. 52–60 cm wôga ok. 180–230 g
==Jôda==
Sarka je wszëtkòżyrnô,chòc wòli miãsnô joda. Sarka jé: pajczi,robóczi, smôszczié,bączëne,mëszë, szurë,żabë,wieszórczi jé téż zbòża,jagòdë, brzôd. Pòtrafi téż zjesc jaja ptochów, pisklãta i môłi kùrzãta.Baro chãtnô jé òdpôdczi ze smietników. Sarczi czãsto wëżërają spiża wieszczówkóm chtërnë nie pamiãtają gdze schòwaò swòja jôda.
==Romòdzenié==
Sarka mo młodë rôz do rokù.Niese kòle 6-8 brunawëch jajów. Sedzé na nich 17-19 dniów.Stôrë fudreją je kòle 20-23 dni, Póznij mùszą wëlëjcec z gnôzda i radzec sobie same.
Występujący w północno-zachodniej Afryce podgatunek Pica pica mauritanica jest mniejszy i za okiem ma płat nagiej skóry w kolorze niebieskim.
Wymiary[edytuj]długość ciała
ok. 40–48 cm, w tym długość ogona: ok. 20–30 cm,
rozpiętość skrzydeł
ok. 52–60 cm
masa ciała
ok. 180–230 g
Zachowanie sroki[edytuj]Ptak towarzyski, poza sezonem lęgowym zbiera się na noclegowiskach w stadach liczących kilkadziesiąt lub nawet kilkaset osobników. Lot prostoliniowy, uderza skrzydłami szybko, głęboko i równo. W falistym locie widoczne rozłożone lotki pierwszorzędowe, które są białe z czarnymi lamówkami. W powietrzu wygląda jakby miała trudności z lotem tzn. na przemian wykonuje parę gwałtownych ruchów skrzydłami po czym parę razy uderza nimi wolniej. Gdy znajduje się na gałęzi lub ziemi szybko podskakuje, a gdy jej ruchy są wolniejsze głośno skrzeczy. Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny krukowatych, srokę uważa się za jednego z bardziej inteligentnych ptaków. Objawia się ona dużą ciekawością okazywaną wobec nowych i niecodziennych rzeczy, które zjawią się na jej terytorium. Stąd też wynika jej zainteresowanie błyszczącymi lub w inny sposób wyróżniającymi się przedmiotami. Zwykle stara się je odnieść do gniazda i tam zobaczyć z bliska.
(wskaźnik samoświadomości).warzyskimi ptakami skupiającymi się w liczne stadaSroka to ptak bardzo ruchliwy i hałaśliwy, chociaż zarazem ostrożny i zachowujący czujność. Wrodzony spryt pozwolił się srokom znaleźć na obszarach rolniczych silnie zmienionych przez ludzi w XX wieku. Mimo swojej wielkości sroka to ptak płochliwy i w zetknięciu z ludźmi odlatuje. Niektórzy badacze uważają nawet, że cała rodzina krukowatych na drodze swoich złych doświadczeń potrafi odróżnić zagrożenie ze strony myśliwego od człowieka bez strzelby, któremu pozwala zbliżyć się do siebie dużo bliżej. Na otwarte obszary sroka zapuszcza się po upewnieniu się, że ludzie są dość daleko. Preferuje siadanie w miejscach osłoniętych drzewami albo krzewami.
Głos[edytuj]Skrzeczenie sroki
Pożywienie[edytuj]Wszystkożerna, ale przeważa pożywienie pochodzenia zwierzęcego. Skład pożywienia sroki bardzo urozmaicony: od owadów i larw owadów (sroka szczególnie lubi chrząszcze), pająków, robaków, dżdżownic, jaszczurek, żab i innych płazów, ślimaków i myszy oraz szczurów, po ziarno zbóż, nasiona chwastów, różne jagody i owoce, jaja ptaków i pisklęta ptaków (sroka plądruje gniazda innych ptaków śpiewających i łownych), a nawet i małe kurczaki. Sroka żeruje przeważnie na ziemi w poszukiwaniu bezkręgowców.Sroka chętnie zjada padlinę albo odpadki organiczne i odpadki, które znajduje w kontenerach na śmieci. Tak jak u innych krukowatych skład diety uzależniony jest od pory roku i miejscowych zasobów.
Sroka swoich ofiar szuka zarówno na drzewach i krzewach, jak i na ziemi. W trakcie polowań chwyta i zabija swoje ofiary dziobem. Poza tym potrafi łowić owady w locie. Jesienią i zimą częściej sięga po pożywienie roślinne albo łatwe łupy, jak odpadki albo martwe zwierzęta leśne, na przykład rozjechane na drogach. Żeruje przeważnie na ziemi, a bardzo rzadko na drzewach i krzewach. Ludzie uważali zawsze srokę za szkodnika, który wykrada jaja z ptasich gniazd i atakuje pisklęta kuropatwy i zające. Badania dowiodły jednak, że takie zachowania u sroki są bardzo rzadkie, a większość diety stanowią różne gatunki bezkręgowców i małych, szkodliwych gryzoni oraz pokarm roślinny. Oskarżenia, więc okazały się raczej bezpodstawne, chociaż nadal w niektórych państwach nadal tępi się srokę. Badania ekologiczne wykazały, że sroka ma bardzo mały wpływ na liczebność populacji innych ptaków. Sroki podpatrują wiewiórki, które gromadzą zapasy na zimę i zapamiętują miejsca ich zakopania, a później same z nich korzystają.
Okres lęgowy[edytuj]Zaczyna się wcześnie, bo już w lutym i trwa do maja. Sroka wyprowadza jeden lęg w roku. Tworzy pary monogamiczne.
Gniazdo sroki
Pisklę sroki
Sroka w locie Gniazdo[edytuj]Umieszczone przeważnie dość wysoko w wierzchołku, koronie, drzewa, albo też w środku wyższego krzewu np. tarniny, krzaczastych zaroślach, na wysokości 3-6 metrów, najlepiej w dość odludnym miejscu. Gniazdo przykryte jest charakterystycznym sklepieniem (daszkiem) z luźno splecionych gałązek i z daleka robi wrażenie kuli. Żaden inny ptak występujący na terenie Polski nie buduje podobnego gniazda. Posiada ono dwa otwory wlotowe, leżące naprzeciwko siebie. Wewnątrz znajduje się właściwe gniazdo, ulepione z błota lub gliny zmieszanego z mocno splecionymi gałęziami, trawą, cierniami, liśćmi czy piórami. Wyścielenie stanowi trawa, korzenie, delikatne liście, sierść i pióra. Szczególnie w miastach, znaleźć się tam mogą wyróżniające się przedmioty takie jak druty aluminiowe i inne odpadki. Konstrukcja osiąga okazałe wielkości, choć jest tak dobrze zamaskowana, że widać ją dopiero jesienią po opadnięciu liści.
.Stare gniazda srok bywają chętnie wykorzystywane przez inne gatunki ptaków, głównie tych, które same nie budują gniazd, jak pustułki, kobuzy, uszatki.
Jaja i wysiadywanie[edytuj]W marcu i kwietniu samica składa od 4 do 7 brązowo nakrapianych jaj (gęstsze na tępym końcu) o tle bladozielonym, niekiedy z niebieskim odcieniem, o średnich wymiarach 33x24 mm. Najczęstsze są lęgi złożone z 6 jaj. Wysiaduje je wyłącznie samica, od złożenia pierwszego jaja przez ok. 17-19 dni. Sroka wyjątkowo odważnie broni swojego lęgu.
Pisklęta[edytuj]Pisklęta, gniazdowniki, opuszczają gniazdo po ok. 22-25 dniach. Z reguły dorastają najwyżej 3 młode, gdyż pozostałe giną z powodu pasożytów, chorób albo pożarte przez drapieżniki. Oboje rodzice karmią je owadami, dżdżownicami oraz drobnymi ptakami i w razie potrzeby bronią potomstwo bardzo odważnie.
Status i ochrona[edytuj]W Polsce objęta ochroną gatunkową częściową[8].
|
