Adóm Mickiewicz - rozeszłoscë midzë wersjama

 

Adóm Mickewicz ùrodzył sã 24 gòdnika 1798 r., jakno drëdżi syn Barbarë i Mikòłaja Mickewiczów. Môl ùrodzeniô pòétë nie je pewny – mòże to bëc lëtewsczi Nowògródk abò òddaloné òd niegò ò 40 kilométrów Zaose. Adómùrodzył sã w niebògati szlachecczirodzënie: jegò òjc robił w Nowògródkù jakno adwòkat, a mëma zajima sãdodomã.

Òb zymk 1822 r. ùkôzôł sã pierszi tom jegò wiérztów „Poezje”, w chtërnym nalazłë sã „Ballady i romanse”.

Rok pózni wëdóny béł drëdżi tom „Poezji”, w skłôd chtërnégò weszłë pòétnô pòwiesc „Grażyna” ë dramatë : II i IV dzél „Dziadów”.

Wnetka pò tim pòéta òstôł zamkłi w sôdzë we Wilnie za dzejanié wkrëjamnym Towarzëstwie Filomatów. Béł tam pół rokù, a pòtemù òstôł skôzóny na zesłanié głãbòk Rosëji. W rujanie 1824 r. òpùscył Lëtwã i nigdë ju do ni nie wrócył.

W lëpińcu i zélnikù 1825 r.Mickewicz rézowôł pò Krimie. Brzadã ny rézë bëłë „Sonety krymskie”. Pòtemù wëjachôł do Mòskwë, gdze wëdôł „Sonety” (1826). Tam pòtkôł wiôldżégò rusczégò ùtwórcã, Aleksandra Pùszkina. Pòsobny rok pòéta bawił w Petersbùrgù, gdze w 1828 r. òstôł wëdóny dokôz „Konrad Wallenrod”.