V
dwadzescë drëgô lëtra łacëznowégò alfabetu
Vv
V, v – dzwadzestô drëgô lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu, brëkòwónô dzys w jãzëkù anielsczim, francësczim, katalońsczim, duńsczim, galicyjsczim, jirlandczim, italsczim, oksytańsczim, norwesczim, pòrtugalsczim, szpańsczim, szwédzczim i miemiecczim.
Lëtra ta pòchòdzy òd grecczi lëtrë Ipsilon (Y, υ) i òd fenicczi waw, jakò téż lëtrë F, U i W.
Nôczãscy òznôczô spółzwãk [v]. We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [w], [β̞], [f], [b], [u], [ə̃], [y].