Òlga Tokarczuk
Òlga Tokarczuk (fùl miono pò pòlskù Olga Nawoja Tokarczuk, ùr. 29 stëcznika 1962 rokù w Sulechowie) - pòlskô runitka, noblëstka, eseistka, pòétka, dzejôrka spoldeczna i kulturna. W 2019 rokù dobëła lëteracką Nôdgrodã Nobla za rok 2018[1]. Dobëła téż nôdgrodë jakò Man Booker International Prize, Nôdgrodã Vilenica, pòlsczie nôdgrodë Nike, nôdgrodã Polcul Foundation, midzënôrodna Nôdgrodã Mostu gardów Görlitz i Zgorzelc, nôdgrodã Fundacëji Koścëlsczich, nôdgrodë Paszportë Pòliticzi, Strzébni Medal Gloria Artis, Dólnoszląsczą Nôdgrodã Kulturalną „Silesia” i jinë. Dokôzë Oldżi Tokarczuk òstëłë dolmaczoné na 37 jãzëków, w tem na anielsczi, miemiecczi, arabsczi, chińsczi, hindi, hiszpańsczi, japońsczi, persczi, pòrtugalsczi, rusczi i jin. Òlga Tokarczuk òstała téż honorną òbëwatelką gardów Wrocław, Nowô Ruda i Bardo, jakò téż òstała wëróżnieną dla gardu Wałbrzëcha, dólnoszląsczego wòjewództwa i kłodzcziego krézu za ji kulturalné i spoldeczné dzejôrstwo.
|
Lëteratura 2018 |
.jpg)
Ùsôdztwò
edicëjô(òrginalne title pò pòlskù)
- 1989: Miasto w lustrach (Gard w zdrzadłech)
- 1993: Podróż ludzi Księgi (Réza lëdzów Knédżi)
- 1995: E.E.
- 1996: Prawiek i inne czasy (Prastalece i jinë cząde)
- 1997: Szafa
- 1998: Dom dzienny, dom nocny (Dzenowi dodóma, nocni dodóma)
- 2000: Opowieści wigilijne (Wilëjné òpòwiescé)
- 2001: Lalka i perła (Pùpa i perła)
- 2001: Gra na wielu bębenkach (Gra na czile bãbniczkach)
- 2004: Ostatnie historie (Slédné historëje)
- 2006: Anna In w grobowcach świata (Anna Jin w grobnicach swiata)
- 2007: Bieguni (Biegunë)
- 2009: Prowadź swój pług przez kości umarłych (Przecygni swòji płëg bez gnati ùmarłëch)
- 2012: Moment niedźwiedzia - eseje (Moment miedwłédzia)
- 2014: Księgi Jakubowe (Jakùbowé Knédżi)
- 2017: Zgubiona dusza
- 2018: Opowiadania bizarne (Bizarné òpòwiôstczi)
- 2018: Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa (Profesor Andrews w Warszawie. Òstrów)