Òpi
Òpi - béł gòrszi jak wieszczi.[1] Lëdze gôdelë, że téż pił krew jak wieszczi, ale ë mógł lezc przez wies, klepac w òkna ë sã pëtac: „Hej, spita wa?”, a czej człowiek rzekł: „Spimë”, to òpi miôł pòwiadac: „Spijta na wieczi”, ë wszëscë w chëczë ùmieralë. Bëło pòwiedzenié ò tim, chto długò żużkô: „Spi, jakbë gò òpi zamówił”. Biwało, że òpi szedł do zwònnicë, a cziejbë sã na niã wdostôł ë zazwònił, to bë ùmarlë wszëscë tak dalek w òkòlim, jak dalek niósł sã głos zwònu. Żle kòscelny widzôł, co sã dzejô, to chùtkò biegôł, żebë zazwònic pierszi, bò tedë òpi tracëł mòc nad zwònama. Jak òpi ju zdążił wëlezc na zwonnicã, to chòc bëło zle, to jesz kòscelny mógł dostac sã do wieżë i pòcygnąc za linã ë próbòwac zwalëc òpégò na zemiã. Jak mù to sã ùdało, to retôł òd smiercë sebie ë całé òkòlé. Òd kòscelnégò wikszą sëłã do biôtczi z òpim ò zwónnicã miôł ksądz, bò òblokłi w kòscelné ruchna, ùbarnioni w klucze òd kòscoła, mógł nima ùderzëc òpégò w gãbã ë òdebrac mù mòc. Dobrze je jak wòda (jezoro, rzéka) dzeli wies òd smãtôrza, ale jak ji ni ma a ùmarłi bë mògł bëc òpim to trzeba mù pòd pôchë i brodã pòłożëc pò jednym krziżikù z gromicë. W Kanadze Kaszëbi téż wiedzele ò òpim.
Lëteratura
edicëjô- Jan L. Perkowski: Vampires, Dwarves and Witches Among the Ontario Kashubs. Ottawa, Ontario, Canada : 1972.
- Bernard Zëchta: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1969, tom III, s. 330 - 332.
- Władisłôw Szulëst: Kaszubi kanadyjscy : okres pionierski i dzień dzisiejszy, „Arkun” Gdańsk 1992, ss. 59 - 61.