Aleksander Hilferding

Aleksander Hilferding (1831-1872) béł rusczim ùczałim. Òn wiele zrobił dlô kaszëbsczégò jãzëka, bò napisôł ksążkã Остатки славян на южном берегу Балтийского Моря, Sankt-Petersburg (1862) - „Nëdżi Słowianów na pôłniowym brzegù Bôłtu”. Òb lato 1856 rokù òn i Florian Cenôwa jachale òd Gduńska przez Wejrowò i Lãbòrg do Główczëc i do Bëtowa. Stądka Ceynowa òdjachôł, a Hilferding sóm robił badania na Kaszëbach. Òn òpisôł téż Słowińców. Hilferding w pòłowie XIX stalata pòdzelił kaszëbiznã „pôłnikòwò” na:

1. gwarã pòmerańsczich Słowińców i Kaszëbów: a) Słowińców, np. Wiôlgô Gardna, Klëczi, Smôłdzëno; b) Kabôtków, np. Główczëce, Rowë; dzys ji ju ni ma;

2. gwarã pòmerańsczich Kaszëbów: 2.1) nad jez. Łebskò, np. Jizbica i Łeba, 2.2) za Jezorem Łebsczim, np. Charbrowò, Sôrbsk, Òseczi, c) w Bëtowsczém, np. Bëtowò, Grzmiącô; slédnô dzélã je zachòwónô, np. w Czôrny Dąbrowie i Rekòwie;

3. gwarã kaszëbską w Zôpadnëch Prësach, np. Żarnówc, Swôrzewò, Chałëpë, Wejrowò, Kartuzë, Stãżëca, Kòscérzëna, Lésno i Skarszewò.

Ùsôdztwò (wëjimk)

Остатки славян на южном берегу Балтийского моря Sankt-Petersburg 1862 (wyd. polskie Resztki Słowian na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, tłum. Nina Perczyńska, oprac. Jerzy Treder, Gdańsk 1989, ISBN 83-85011-57-9

Die Ueberreste der Slawen auf der Südküste des baltischen Meeres Zeitschrift für slavische Literatur, Kunst und Wissenschaft, 1862 ; Google

To je blós ùzémk artikla. Rôczimë do jegò rozwicégò.