Renata G

Peperlëszka: to je grzib co mô miãsati kapelusz; ò żôłti farwie; nôprzód je wëbrzëszóny, pòtemù sã rozszerzô i ùrôbiô we westrzódkù zagłãbienié (do 12cm). Zbérk kapelusza je pòfałdowóny R pòdwiniãty. Wiôrzta miąższu ùsôdzô fałdë co przëpòminają blaszczi téż żôłti farwë. Kapelusz niżi przechòdzy w trzon, chtëren je miãsati i nie różni sã farwą òd resztë grzëba. Smak tegò grzëba je òstri, pikantny, stąd téż nazwa pieprznik. Mòżna gò nalézc w lRscatëch ë jiglënowëch lasach. Roscą w grëpach ë są rozmaiti wiôlgòscë. Razem z pólnicą nôleżi do nôbarżi znônëch w naszim òkòlim grzëbów. Leno szkòda że corôz trudni gò mòżna nalézc.

Biografiô: Eisenreich Wilhelm, Handel Alfred, Zimmer E. Ulte, Przewodnik do rozpoznawania roślin i zwierząt na wycieczce, Warszawa 2000, s.36.

Ùszatô sowa: je wiele wikszô òd sowë pójdzczi. Żëje we wszëtczich lasach ë nôbarżi lubi lasë jiglënowi. Ta sowa w dzyń spi a w nocë jachtuje. W letny wieczórë, czedë dnie są dłudżi a noce krótczé mòżna tedë jã òbaczëc jak lôtô. To òznôczô, że mòże bëc głodnô abò mô pisklãta do wëkarmieniô. Mô wiôldżi òczë, ale do jachtowaniô barżi je ji pòtrzébny słëch. To co wëzdrzi jak ùszë, wcale nima nie je - to są pãczi piór, chtërné zmieniająji wëzdrzatk. Przez to trudno jã wëpatrzëc. W dzéń samiec sowë ùszati sôdô na ùlubionym drzewie, nôblëżi pnia. Jegò farwné piôrasą taczé jak farwa pnia i trudo gò òbaczëc òsoblëwie jak zamknie òczë. Mòcné drapce ptôcha mòckò chwëtają sã wietwi. Sowa ta pòtrafi téż ùstawic dwa pôlce do przôdkù, a dwa do tëłu. Dzãka temù mòckò zacyskô drapce na wietwi ë jak wieje mòcny wiater, nie spadnie, mòże nawetka spac. Jachtuje na brzégach lasa ë na kùczewach, bò tam mòże chùtkò atakòwac z lecedła. Sedząc w zalëstrzé nasłuchùje i wëzérô môłëch cëcôlów i ptôchôw. Jak òbaczi swòją òfiarã, tedë spôdô na nią z górë i chwëtô ją drapcama. Sowa Uszatô rzôdkò bùduje swòje gniôzdo. Skłôdô 3-8 jôj w gniôzdach jinëch ptôchów. Ji wiôldżi Iczë dobrze widzą w môłim swietle, ale do jachtowaniô òna ùżiwô swòjégò dobrégò słëchù. Sztiwné pióra kòle òczów i dzioba zbiérają fale zwãkòwé i czerują je do ùszów. Dzã ka mòżnocë òbrocaniô głowë w kòżdą stronã, sowa mòże łatwò zlokalizowac òfiarã i łatwò na nią jachtowac.

Biografiô: Stonehouse Bernard, Francis John, Zwierzęta naszych lasów, Poznań 2009,s.28.