Damk

Damk - jeden z 13 Dëchów, jaczé stoją w gminie Lëniô na turistno-nôtërnym szlachù ò pòzwie "Pòczuj Kaszëbsczégò Dëcha".

Òpisënk Aleksandra Labùdë

Kaszëbsczi lud je barzëczkò òbszcządny, je téż òbszcządny w słowie i gôdce, wiele mësli, a mało gôgô. Ale nie lëdô tëch, co nick nie gôdają, le wiedno damią i mùczą.

Damk - je mërawim duchã tajemnotë i krëjamnotë. Barni i ògrôdzô damkùw, mùczków, samsonów i milczków, a do nich to nôleżą wszëtczé gùsła, ùroczi i czarzbë. Ten ôrt lëdzy nie jimô sã niżódny ùtcëwi robòtë, le brzątwi w czôrnëch mëslach i roji ò tajemnëch szëkach czarodzejnëch. Z teôrtnëch lëdzy lëglë sã pierwi gùslarze, czarzbóni i czarzbónczi, czarownicë i czarownice. Krëjamnô wiada przedërcha do naj czasów i jesz dzys dô ù nas lëdzy, co mògą ùroczëc i ùrok òdczënic, co pòd ògardzym Damka mògą różã i jiné bòląca zazegnac i procëmstawic sã rozmajitim chòtobóm i chëróm.

Lëdze gôdalë :

   -  To je taczi damk, nick nie robi le dami.
   -  Damk ni eznaje smiéchù.
   -  Jak czarzbón dami i mùczi.
   -  Wëstrzegôj sã te damka!

Szlachòta

Damk stoji w Miłoszewie, kòl spòdleczni szkòłë.

Damk