Ida Czajinô - rozeszłoscë midzë wersjama
Usunięta treść Dodana treść
D corr using AWB |
|||
Linijô 9:
[[Òbrôzk:Indeks_2.jpg|mały|Kropla Krëwi.Dërgnienié]]
Òna dobiwa pierszé môle na recytatorsczim kònkùrsu Rodnô Mòwa w [[Chmielno|Chmielnie]], m.jin. na 13. kònkùrsu w 1984r. Próbë ji òsoblëwi na nen czas kaszëbsczi deklamacji mòże pòsłëchac i jã samą ùzdrzëc tańcëjącą w filmie – dokùmence pt. Kaszubi (reż. L.Niedbalskô, 1991)[https://www.youtube.com/watch?v=ZYQ98T-MXVM],czej wëgłôszô wiérztã Jana Karnowszczégò Jadamòwi rôj. Niewiele pózni w antologii pt. Domôcé słowo zwãczné (1994), adresowóny do recytatorów, nalazłë są ji dwie wiérztë Jak kam z bùrsztinu i Marija Magdaléna.
Jakno pòétka debiutowa w pismionie Tatczëzna (1990), a samòstójnym tomikã z jaż 36 miłostnyma wiérztama pt. Mòjim mùlkã je kam (1994), gdze czëtómë m.jin.: „Nalazła jô kam ò lëdzczich sztôłtach / przëcësnã do piersë:/ naucza gò miłoë bò to je ksążã zarzekłi/ Kuszkama krësza dotkniącym ògrzéwa/Gdze je no serce kamianégò mùlka?”(1989). Tak ò miłoce – Bòsczi i lëdzczi
== Mòtiwë i dolmaczenczi==
Ida Czajinô w swòji pòezji wcyg próbùje òdpòwiedzec na drãdżé ùniwersalné problemë i narôzka codniowégò żëcô, na jawernotã miłotë z zdrzódłów niezgarë. Òdwòłiwô sã òna colemało do [[ Biblëjô|Biblie]] (pò kasz. Knéga), jakno téż do kaszëbsczi rodë, mitologie, wierzeniów i zwëków, nadpòmikô téż znónëch lëdzy (np. [[Izabelô Trojanowskô]]) i kaszësczé lëteracczé dokazë m. jin. w wiérztach pt. [[Remùs]], Marta, Królewiónkò, Stôri zédżer zaczął bic gòdzënã… Wszëtczé ji wiérztë, nierôzka sparłãczoné w wikszą całotã (np. Dialog I i Dialog II), są czekawé, pòétno ùdałé i rozmajité, ale colemało tzw. wolne. Znankùje je nowi i bògati w metaforę jãzëk, w chtërnym widzec je zmiészanié żëwi i codniowé mòwë z lëteracką. Na nen ôrt swòjima dokazama ùrôbiô òglowi kaszëbsczi jãzëk, a jegò òna téż ùczi dzôtczi i młódzeznã, w szkole i doma. W jedny wiérzce napisa òna: „Jô cë dóm gôdkã/ò chtërny gôdają: skażonô/ bë jes jã wëmùjkôł/ jak mùjkô sã bùrsztin/ w pôlcach mòrza/ bë jes jã kòchôł” (Dôrënk, wiérzta dedikòwónô: Timòteùszowi).
Napisa téż bôjkã Òpòwiôstczi mirochòwsczi pùszczë („ Pòmerania” 2002) i pòwiôstczi, np. Szabelbónk, Skòczk(„Pòmerania” 2003), nadto prozã ò dëchòwi przejinace młodi białeczczi pt. Mija (2004); łôtwie mógłbë z ni zdzejac dokôz na binã. Prawie téż ùsôdzô òna widzawiszcza: Òbrôzczi na binã (2005), np. Drama ò Bòżim Narodzenim; Jak mailinczi spiéwôk kaszëbsczi do nieba sã dostôł; Za co bòcón béł ùkôrôny, a w nym je adaptacja na binã H.Ch. Andersena Dzéwczã ze sztrëchôlcama (przër. „Pòmerania” 1996) i Brzëdczi kaczélc, tołmaczenié na kaszëbsczi widzawiszcza A. Marianowicza wedle H.Ch. Andersena. Z pòzdrzatkù zamkłoscë. lëteracczi formë i jãzëka czekawé są ji familijné wspòminczi, pòwstałé na spòdlim gôdk ji tatka, szkólnégò
Ida Czajinô mô diplóm ùkùńczeniô pòdiplomòwégò studium na UG (2001), jaczé dało ji fòrmalno prawò do òczeniô kaszëbsczégò jãzëka w szkòłach.
|