Sroka

Hewòtny artikel òstôł napisóny przez òsobã jakô nie znaje perfektno kaszëbsczégò. Jãzëkòwô pòprôwnosc negò artikla wëmôgô werifikacëji.

Sroka abò sarka (Pica pica) – zort strzédny wielgòscë ptôcha z rodzëne krëkòwatych.

Gdze żyje

Sarka mieszkô w całi Europie, Azji i nordowò-zapadné Africe. Wëstãpiwo tëż w Ameryce Nordowi. W Pòlsce je baro pòpularnô, jeden z nôbarżi znónych ptôchów. Nômni sarków je na Mazurach. Nôwicy sarków je w miastach i w òkòlim, gdze sã bezpieczno czëją.

Òkòli

Sarka przóde mieszka blós w òkòlim rzéków, lasów i chróscënach. Sarka terô wëstãpiwo czãsto na pòlach i łąkach, w brzadownikach i ògrodach, w òkòlim lëdzy, w parkach, na wsach i w miastach.

Wëzdrzatk

Ptôch je szlank i mô dłudżi ògón. Jégò pióra są czôrné i biôłé. Òn je miészi òd ònóka chtërën mô dłëgszi ògón. Dzób i nodżi mô czôrné. Je kąsk miészi jak warna, prawie taczi jak gòłąbk. Dłùgòta cała ok. 40–48 cm, w tim długòta ògòna: ok. 20–30 cm, rozłożenié skrzidłów ok. 52–60 cm, wôga ok. 180–230g.

Jôda

Sarka je wszëtkòżyrnô, chòc wòli miãsną jôdã. Sarka jé: pajczi, robóczi, smôszczié, bączëne, mëszë, szurë, żabë, wieszórczi jé téż zbòża, jagòdë, brzôd. Pòtrafi téż zjesc jaja ptôchów, pisklãta i môłé kùrzãta. Baro chãtnô jé òdpôdczi ze smietników. Sarczi czãsto wëżërają spiża wieszczówkóm, chtërnë nie pamiãtają gdze schòwałë swòjã jôdã.

Rozmłodzenié

Gniôzdo sroczi

Pica pica pica

Sroka mô młodé rôz do rokù, a niese kòle 6-8 brunawëch jajów i sedzy na nich 17-19 dniów. Stôrë fùdrëją młodé kòle 20-23 dni. Pózni òne mùszą wëlecec z gnôzda i radzec sobie same.

Òchrona

Sarka w Pòlsce je pòd délową òchróną.

Biografiô

Biografiô:

• Pica pica. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)

• Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 226.

• Marcin Karetta: Atlas ptaków. Pascal, 2010.

• Andrzej G. Kruszewicz Ptaki Polski – t. II, Multico, Warszawa 2005,

To je blós ùzémk artikla. Rôczimë do jegò rozwicégò.