Grif

Grif - pòzwa pòchòdzy z grecczigò gryps, łac. gryphus i òznôczało cos héklowatigò. To pòwiôstkòwi zwiérz ,w pòłowie lew, w pòłowie rabùszny ptôch. Òrzłową mô głowã, sznobel, skrzidła i krale. Òn téż mô pótë, srąb i ògón lwa. Lëdze antikòwi ùznôwelë, że grifë pilëją górów złota, a dzérzników, chtërny próbùją tam pòdéńc, pòriwają razã z kòniama.W strzédnëch wiekach szlachòtë grifa zjawiłë sã w Europie. Mòże bëc, że przęnioslë je pierwsi ricerze, co wãdrowelë pò rozmajitëch krajach.W Pòmòrsce i Kaszëbsce grif je òd XII wiekù, ale òstateczno za herb Kaszëb ùznôł gò Aleksander Majkòwsczi.

Grif w heraldice

Grif na sztãplu Sambòra II z 1229

Grif - herb ksyżëców, chtërny czedës rządzelë na Kaszëbach. Ten pòwiôstkòwi zwiérz mô tylny dzél lwa, ale téż dzëbã i dwa skrzidła wiôldzégò òrzła. Na głowie òn mô ùszë. Jakno herb Lãbòrzkò-bëtowsczi Zemi òn béł czôrny na żôłtim tle. Zdrzi w lewò, ógón mô zwiniãti midzë nogoma.

Grif w kaszëbsczi lëteraturze i kùńszce

Żôłté Grifë są w archikatédrze w Òlëwie. Derdowsczi pisôł ò żôłtim Grifie na czerwionym tle. Cządnik "Gryf" z 1911 r. miôł na winiece Grifa, a szlachùją za nim te z kaszëbsczëch wësziwków. Trepczik pisôł ò A. Majkòwsczim: "Czôrny Grif Ce òddzãkùwô, òbjimô jak mac,/ Kniezową bò pòczestnosc Cë znanką tą chce dac."

To je blós ùzémk artikla. Rôczimë do jegò rozwicégò.