Kabôtkòwie
Kabôtkòwie – wëdżiniónô etnicznô pòdgromada Kaszëbów. Mieszkelë w òbéńdze na pôłnié òd jezora Łebskò (parafie Cecenowò i Główczëce). Miono „Kabôtkòwie” pòchôdô òd òbleczënkù (òblekelë òni kabôtë). Ùżiwelë gwôsny gwarë kabôcczi.
Miono „Kabôtkòwie” do nôùkòwi lëteraturë wprowadzył Aleksander Hilferding, chtëren zapisôł dwa kabôcczi teksty z Rowów i òsem z Jizbicë[1].
W wikszoscë prawie òd Kabôtków pòchòdzy słowizna kaszëbskò-niemieckò-pòlsczégò słowôrzka Mrągòwiusza, chtëren w latach 1826-1827 òdbéł nôùkową wanogã do Cecenowa i Główczëc. Słowôrzk Mrągòwiusza pòbùdzył téż jinëch ùczałëch do badaniów kaszëbisticznëch, dzãka czémù zainteresowania Kaszëbama dostałë sã w krąg eùropejsczi pòliticzi[2].
Kabôtkòwie w kaszëbsczi lëteraturze
edicëjôNadczidka ò Kabôtkach pòjôwiô sã w dokazie „Ò panu Czôrlińsczim, co do Pùcka pò sécë jachôł” Hieronima Derdowsczégò we fragmeńce[3]:
- Tej mù to rëbôk òdrzekł rozczulony:
- – Druchù, jesz i ród Kabôtków nie bãdze zgùbiony!
- Ninia òn za òjców winë cãżkò pòkùtuje,
- Ale wiémë, że sã Pón Bóg nad nama zlituje.
- Za to, że wa, naszi bracô, mù służëlë wiernie,
- Òn Kabôtkóm bët i mòwã wrócy miłosernie.
Ò Kabôtkach je mòwa téż w pòwiescë „Żëcé i przigòdë Remùsa” Aleksandra Majkòwsczégò:
- Przez rzékã Pùstinkã pòkôzelë nóm drogã. Dzeli òna dwie rózdżi Kaszëbów: tëch, chtërnëch zowią Kabôtkama, òd tëch, co nad Jezorã Gardneńsczim żëją i zwią sã Słowińcama.
Przëpisczi
edicëjô- ↑ Charakterystyka kaszubszczyzny
- ↑ Jerzi Tréder, Môl K.C. Mrągòwiusza w dzejach Kaszëbów i jich jazëka, „Acta Cassubiana” 2015, s. 131-142.
- ↑ Hieronim Derdowski, Ò panu Czôrlińsczim, co do Pùcka pò sécë jachôł, Gdańsk 2007, s. 281
Lëteratura
edicëjô- Остатки славян на южном берегу Балтийского Моря, Sankt-Petersburg 1862 (wyd. polskie Resztki Słowian na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, tłum. Nina Perczyńska, oprac. Jerzy Treder, Gdańsk 1989, s. 132.
- Sychta B.: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, Wrocław-Warszawa-Kraków, t.II (1968), s. 115.