Wisława Szymborska
Hewòtny artikel òstôł napisóny przez òsobã jakô nie znaje perfektno kaszëbsczégò. Jãzëkòwô pòprôwnosc negò artikla wëmôgô werifikacëji.
Lëteratura 1996 |
Wisława Szymborska (fùl miono Maria Wisława Anna Szymborska, ùr. 2 lep. 1923, ùm. 1 grom. 2012) to bëła pòlskô pòétka, noblëstka, lëterackô redachtôrka, dolmôczka, eseistka, felietônistka, runitka. Czej dobëła lëteracką Nôdgrodã Nobla w 1992 rokù, òstała drëgą pòlską noblëstką po Marii Skłodowskiej-Curie. Ji pòézjô bëła pòpularnô w Pòlsce, Miemieckô i jinnech państwach. Krom Nôdgrodë Nobla, dobëła przëznôné pòlsczé orderë: Order Biôłego Orła, Order Òdrodã Pòlsczi, Złoti Krziż Zasłudżi i Mëdal „Zasłudżoni Kùlturzë Gloria Artis” i téż nôdgrodë: Goethego, Hardera, Fùńdacji Kościelsczich i jin. Bëła nôleżniczką Pòlsczi Akademji Umiejętności, Związku Pòlsczich Lëteratów, PEN Clubu i Amerikański Akademji Kùńsztu i Lëteratury.
Jeden òd ji nôpòpularnejszich wiérztów w Pòlsczi to je "Kòt w pùstim mieszkanù".
Òna ùrodzeła sã na folwarkù Prowent (dzys Kórnik), a robiła i mieszkała w Krakòwe do smërce.
Ùsôdztwò
edicëjôTomy wiérztów (title pò pòlskù)
edicëjô- Dlatego żyjemy, 1952, 1954
- Pytania zadawane sobie, 1954.
- Wołanie do Yeti, 1957.
- Sól, 1962.
- Sto pociech, 1967.
- Wszelki wypadek, 1972.
- Wielka liczba, 1976.
- Ludzie na moście, 1986.
- Koniec i początek, 1993.
- Chwila, 2002[1]
- Dwukropek, 2005[2]
- Tutaj, 2009[3])
- Wystarczy, 2012
- Czarna piosenka, 2014
Zbiérki pòézji (title pò pòlskù)
edicëjô- 101 wierszy, 1966
- Wiersze wybrane, 1964
- Poezje wybrane, 1967
- Poezje: Poems (pòlskò-anielskò edycjo), 1989
- Widok z ziarnkiem piasku, 1996
- Sto wierszy – sto pociech, 1997
- Miłość szczęśliwa i inne wiersze, 2007
- Wiersze wybrane, 2010
- Milczenie roślin, 2011, 2012
Jinne (title pò pòlskù)
edicëjô- Lektury nadobowiązkowe, 1992 (felietone)
- Rymowanki dla dużych dzieci, Kraków, 2003, ISBN|838556859X
- Błysk rewolwru, Warszawa, Agora, 2013, ISBN|978-83-268-1248-4